W procesie usprawniania dzieci z zaburzeniami rozwoju ruchowego metodą NDT- Bobath bardzo ważną rolę spełniają rodzice i opiekunowie dziecka. Są oni pełnoprawnymi członkami zespołów terapeutycznych i bez ich aktywnego włączenia się w proces usprawniania nie ma możliwości uzyskania dobrych wyników w usprawnianiu. Zdając sobie sprawę z niepowtarzalnej roli jaką spełniają rodzice w życiu dziecka w postępowaniu zgodnym z koncepcją NDT-Bobath wszyscy specjaliści pracujący z dzieckiem starają się robić to tak aby nie ograniczać potrzeb psychicznych dziecka, szczególnie potrzeby poczucia bezpieczeństwa i miłości, aby nie zakłócać normalnego trybu życia dziecka i całej jego rodziny w procesie wychowywania dziecka.
Najwłaściwszym, naturalnym środowiskiem dla wzrastania i rozwoju dziecka jest rodzina. Każda rozłąka rodziców z dzieckiem, szczególnie małym, niesie niebezpieczeństwo utraty kontaktu i niekorzystnie wpływa na dalszy rozwój, dlatego w metodzie NDT-Bobath zajęcia (ćwiczenia) prowadzi się podczas indywidualnych sesji terapeutycznych, w których uczestniczą rodzice. Ćwiczenia mają na celu pomóc dziecku w rozwoju i utrwaleniu najbardziej jak to jest możliwe prawidłowych ruchów, których samodzielnie wykonać nie potrafi bądź wykonuje je w sposób nieprawidłowy.
Zgodnie z założeniami metody NDT-Bobath praca z dzieckiem, mimo indywidualnych spotkań, jest pracą zespołową. W skład takiego zespołu powinni wchodzić: lekarz (stawia diagnozę, ustala potrzebę i rodzaj ćwiczeń, potrzebne zaopatrzenie ortopedyczne, kontroluje przebieg usprawniania), fizjoterapeuta (ustala plan terapii i prowadzi ją), logopeda (prowadzi terapię mowy i przygotowuje podstawy dla rozwoju mowy przez normalizację i wspomaganie czynności karmienia i samodzielnego jedzenia), terapeuta zajęciowy, psycholog lub pedagog specjalny oceniają i rozwijają inne sfery rozwoju dziecka. Specjaliści ci w miarę swoich kompetencji podczas pracy z dzieckiem starają się odpowiadać na wszystkie pytania rodziców, wyjaśniać obawy i tłumaczyć problemy występujące u ich dzieci. Tylko dobre zrozumienie problemów dziecka pozwoli rodzicom prawidłowo współpracować oraz stać się aktywnymi i kreatywnymi członkami zespołu.
Sesje terapeutyczne są ograniczone w czasie, dlatego nie ma możliwości odpowiedniego utrwalenia ćwiczonych, prawidłowych ruchów. Aby ruch utrwalił się jest potrzeba wielokrotnego jego powtórzenia w różnorodnych sytuacjach dnia codziennego. Na tym głównie polega rola rodziców, którzy spędzają z dzieckiem wiele czasu opiekując się nim, bawiąc, ucząc i wychowując.
Każda czynność wykonywania przy dziecku bądź z dzieckiem, jeśli będzie prawidłowa stanie się czynnością terapeutyczną, natomiast wykonana nieprawidłowo będzie utrwalać i pogłębiać nieprawidłowości.
W metodzie NDT-Bobath właśnie dlatego, tak samo dużą wagę jak do ćwiczeń przywiązuje się do prawidłowego: karmienia, noszenia, ubierania, rozbierania, czy zabawy z dzieckiem. W czynnościach tych można uczyć dziecko prawidłowych ruchów, prawidłowego ich odczuwania i prawidłowego reagowania na bodźce płynące z otoczenia. Ma to ogromny wpływ również na prawidłowy rozwój integracji w obrębie wszystkich układów zmysłów (integracji sensorycznej).
Mimo bardzo różnych indywidualnych cech osobowościowych i umiejętności rodziców wszyscy oni prawidłowo współpracując i wykonując zalecenia specjalistów, po dokładnym przeszkoleniu, w sposób bardzo znaczący przyczyniają się do poprawy stanu psychoruchowego swoich dzieci.
Na dobrą współpracę z rodzicami bardzo liczą terapeuci metody NDT-Bobath.
„…usprawnianie, szczególnie rozpoczęte wcześnie połączone z dobrą współpracą rodziców – to początek drogi w kierunku odkrywania możliwości dziecka”
(K. Bobath i B. Bobath;
za: Mazanek E. „Dziecko niepełnosprawne ruchowo” t. III. WSiP,1998, str.24)